Bitclusters

Wim Barend en Rob van Dolron over hun voorstellingen voor Lichtbericht: getiteld “vindplaats”(bitclusters als lichtbeelden)

De mens is zijn voorstellingen. De mens wordt steeds weer verlaten door de beelden, voorstellingen, die hij maakt om zijn leven te kunnen begrijpen. En als ze hem verlaten maakt hij nieuwe. Dat is het sterven dat hij al tijdens zijn leven ervaart. (Of maakt hij constant nieuwe en verdrijven die de oude? Is de verandering zelf één van de beelden die hij maakt?)In dat geval is ook het sterven een beeld. Het sterven als voorstelling an sich. De voorstelling an sich als sterven. Zelfs willekeur helpt de mens niet daaraan te ontsnappen want hij blijft altijd degene die het maakt, zelfs als hij alleen maar selecteert. De mens IS de voorstellingen. Ze zijn niet te kwalificeren; allemaal zijn ze even belangrijk. Zelfs in een spiegel neemt hij de gedaante aan waarin hij zich wil zien. En net als zijn ogen die hij nooit kan zien bewegen in een spiegel, bewegen de voorstellingen niet en moet hij steeds nieuwe maken om tijd, worden en dood, te ervaren. Daarbij gaat het niet om zijn sterven en zijn worden maar om het sterven en worden van de wereld.

En de wereld moet aldoor sterven om God, Brahman te behagen. Ze is door God bedacht om dat te doen. Al zijn weten heeft hij zo een vergankelijke dimensie gegeven die Maja (schijn ) heet. Maar ook voor Brahman geldt dat alles wat hij doet en bedenkt deel van hem is. En zo is hij aanwezig en vindbaar in de schijn. Er bestaan zo geen details die we over het hoofd zien in onze voorstellingen. Onze voorstellingen zijn tot in elk detail door ons ‘zelf’ gemaakt, inclusief ons ‘ik’.

Van vindplaats tot voorstelling. Het land tussen Den Haag en Rotterdam zoals je dat als reizende ervaart is voor ons allebei een vrijwel dagelijkse ervaring.

De constellaties van bits die we ontwerpen voor dit project ontlenen we aan scans van het gebied tussen Den Haag en Rotterdam. De scans zijn niet meer dan uitgangspunten, te vergelijken met een palet, om de bit constellaties mee te assembleren. Ook bij deze pixelpaintings geldt dat geen detail over het hoofd gezien is. Met de originele scan als de eerste opzet, is de uitwerking essentieel;  waarbij alle details in de beschouwing zijn (op)genomen in grotere gehelen.

Het product van hoeveelheid waarnemers en waarnemingen. Een bijzondere karakteristiek ervan is dat zij ‘a deux mains’ op het toetsenbord van de p.c. zijn gemaakt; van de eerste scan tot eindconstellatie zijn ze door de twee makers tegelijk vervaardigd. Twee voorstellingen schuiven zo ineen, een contradictio in terminis. Maar daarom niet getreurd; de ‘ echte’ voorstelling wordt gemaakt per waarnemer achter haar/zijn beeldscherm. Dat levert een hoeveelheid voorstellingen minstens bepaald door het product van het aantal waarnemers en het aantal waarnemingen.

Andere voorbeelden van samenwerking Wim/Rob.

CAOP te Den Haag, wanddecoraties in drie verblijfeenheden, techniek: muurschilderingen en wandtapijt;

Stadhuis Gemeente Den Haag dubbel drieluik ( type kamerscherm), techniek; acryl op paneel ;

Gasthuisteeg Delft, paneelschildering op voormalig winkelpui, gemengde techniek: acryl op hout plus gerecyclede etalagepop .

Installatie op het symposium Space of Memory in Sternberk (Tsjechie), evenals speciale bijdragen aan de parallel georganiseerde groepsexposities in respectievelijk Galerie Sternberk en Galerie G in Olomouc

 

Reacties gesloten